Wie slaat er nu eigenlijk door?

Soms heb je van die momenten dat je het een en ander overdenkt. Afgelopen weekend had ik zo'n moment. Ik behoor tot een bepaalde groep. Gezondheidsextremisten of -goeroes, orthorexia's, biologische grijze wollensokken oftewel, een groep die bewust met voeding omgaat en niet alles in hun mond stopt wat er wordt voorgeschoteld ;-)

Nu hoor ik om mij heen dikwijls mensen die bang zijn om 'door te slaan'. We zijn alert op ingrediënten lijstjes, we gaan voor puur & eerlijk (niet verwarren met het AH-logo), proberen op te letten op hetgeen we eten, maar willen onszelf ook niet alles ontzeggen, want ja, je bent al zo'n uitzondering op de rest van de mensheid.

Zelf waak ik ook een beetje voor doorslaan. Er is voor alles iets te zeggen en niemand heeft het 100% bij het rechte eind. Voedingsdeskundigen, artsen en foodies spreken elkaar regelmatig tegen, zelfs wetenschappelijke onderzoeken doen dit.
Weet één ding, ieder lichaam is anders, iedere bevolkingsgroep is anders en niet iedereen gedijt bij dezelfde voeding. Het is dus een kwestie van zelf aanvoelen waar je je goed bij voelt. Of dit nu wel of geen zuivel is, glutenvrij of niet, enzovoorts.

Oké, terug naar het doorslaan. Ik probeer niet al te krampachtig te zijn, zo af en toe een snoepje uit te delen, (ja, gruwel, mét suiker ;-)) in het weekend af en toe een schaaltje naturelchips etc. Gewoon omdat het kinderen zijn die je niet alles kunt ontnemen, vooral niet als ze wat ouder worden en om zich heen zien wat de rest krijgt en eet.

Toch zat ik dit allemaal eens te overdenken en ik bedacht me ineens, wie slaat er nu eigenlijk door? Wie moet er nu bang zijn om door te slaan, ik? Ik, (of beter gezegd, wij, mijn man staat namelijk vierkant achter mijn ideeën) die probeer zoveel mogelijk terug te gaan naar de basis, geen voedsel eet die mijn verre voorouders niet als voedsel zouden herkennen, óf de groep die alles eet omdat het nu eenmaal te koop is en het er zo lekker en kleurrijk uitziet?

Want zeg nu zelf, 50-75 jaar geleden aten we allemaal zoals ik, met uitzondering van een aantal ingrediënten uiteraard. Suikergebruik was minimaal, men at groenten, fruit, noten, een stukje vlees, en niemand keek elkaar daar op aan.
Inmiddels zijn we compleet het spoor bijster. Voedingsproducten met tientallen ingrediënten, genetisch gemanipuleerde voeding (denk bijv. aan Monsanto), pesticiden die te pas en te onpas worden gebruikt, antibioticagebruik in de veehouderij, toevoegingen die je nooit zou durven en willen eten als je de verpakking zou bekijken. Zou jij je kinderen iets te eten of drinken geven als er een zwart kruis op de verpakking staat? Nee, natuurlijk niet hoor ik je denken, ben je wel wijs? Precies, waarom zit het dan wel in onze voeding, en eet je het dus, zonder dat je het weet en er erg in hebt?

Dus, wie is er nu doorgeslagen wat betreft z'n voedingsgewoonten? Zijn wij dat, degene die gezonde, zo puur en eerlijk mogelijke voeding willen eten, of is het juist de groep die zich voedt met kant en klaar maaltijden, gemanipuleerde voeding en zich volstopt met kilo's suiker per jaar? Gewoon, omdat het kan en het vooral zo lekker makkelijk is?

Inmiddels heb ik het antwoord voor mezelf. Ik sla niet door in mijn eetgewoonten, maar we zijn met z'n allen doorgeslagen in hetgeen we voorgeschoteld krijgen door de fabrikanten die ons voeden met voedsel dat geen voedingswaarde heeft. Ben je extreem als je je kind water geeft, of ben je juist extreem als je je kind frisdrank geeft, vol suiker en zoetstoffen waar ze van gaan stuiteren (om het over de rest nog maar niet te hebben)?

Deze hersenspinsels wilde ik even met je delen. Gewoon, om eens over na te denken!

Fijne dag!

Liefs, Williene